Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w sprawie zezwolenia na usunięcie drzewa

Warszawa, 15.03.2024

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie

DECYZJA

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14.06.1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735), zwanej dalej k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania Jana Kowalskiego od decyzji WA-II.7220.1.2024.AK z dnia 28.02.2024, odmawiającej wydania ostatecznego zezwolenia na usunięcie drzewa Klonu zwyczajnego z terenu nieruchomości położonej w ul. Kwiatowa 12, 02-200 Warszawa,

utrzymuje w mocy zaskarżoną decyzję.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.02.2024 organ pierwszej instancji odmówił wydania ostatecznego zezwolenia na usunięcie, z terenu nieruchomości położonej w ul. Kwiatowa 12, 02-200 Warszawa, drzewa Klonu zwyczajnego o obwodzie pnia 120 cm (na wysokości 130 cm). W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ wskazał, że drzewo, rosnące w odległości około 2,5 m od ściany budynku, jest w dobrym stanie fitosanitarnym, ze względu na wiek posiada dużą wartość przyrodniczą, w normalnych warunkach atmosferycznych nie stanowi zagrożenia dla bezpieczeństwa ludzi i mienia, a zatem nie ma podstaw do wydania zezwolenia na jego usunięcie.

Od powyższej decyzji, w przepisanym terminie, odwołał się Jan Kowalski. Podniosł, że ze względu na coraz częstsze wichury przedmiotowe drzewo stanowi prawdopodobne zagrożenie dla ludzi, a także niszczy dach i elewację budynku.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie zważyło, co następuje.

W świetle przepisów ustawy z 16.04.2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2021 r. poz. 1098), dalej jako u.o.p., zarówno wyrażenie zgody na wycięcie drzew, jak i warunki, na jakich usunięcie drzew jest możliwe, pozostawiono uznaniu administracyjnemu. Zatem organ, działając w ramach uznania administracyjnego, może uwzględnić wniosek o usunięcie drzew lub odmówić wyrażenia zgody, jak również uzależnić wydanie zezwolenia od przesadzenia drzew w inne miejsce lub zastąpienia drzew wycinanych innymi drzewami w liczbie nie mniejszej niż liczba usuwanych drzew. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że uznanie organu doznaje ograniczeń w świetle brzmienia art. 7 k.p.a. Zgodnie z powołanym przepisem organ powinien załatwiać sprawę, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Z tej przyczyny organ - działając w ramach uznania - powinien przeprowadzić wnikliwe postępowanie zmierzające do oceny stwierdzonego stanu faktycznego. Taka konstrukcja nie wyklucza możliwości odmowy uwzględnienia wniosku lub orzeczenia w sposób odbiegający od sprecyzowanego w nim żądania, jednakże nakłada na organ obowiązek każdorazowego precyzyjnego wskazania przesłanek, jakimi się kierował, wydając decyzję.

Wydanie zezwolenia na wycięcie drzew następuje w sytuacji, gdy organ uzna, że cel ustawy, jakim jest ochrona istniejących zadrzewień, nie sprzeciwia się takiemu zezwoleniu, dokona rozważenia interesu społecznego oraz interesu posiadacza nieruchomości składającego wniosek, uznając prymat interesu tego ostatniego. W każdej sprawie organ indywidualnie powinien rozważać kolizję interesu społecznego i interesu posiadacza nieruchomości. Przy wydawaniu decyzji w sprawie zezwoleń na usuwanie drzew lub krzewów najważniejsze wydaje się zatem wyważenie interesów wnioskodawcy występującego z wnioskiem o wydanie zezwolenia oraz interesu publicznego przemawiającego za zachowaniem jak największej liczby obiektów przyrodniczych na terenie miast i wsi.

Uwzględnienie interesu publicznego w sprawach o wydanie zezwolenia na wycinkę drzew i krzewów sprowadzać się będzie przede wszystkim do dbałości o ochronę przyrody. Przepis art. 1 u.o.p. określa cele, zasady i formy ochrony przyrody żywej i nieożywionej oraz krajobrazu. Ochrona przyrody w rozumieniu ustawy o ochronie przyrody polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody, w tym zieleni w miastach i wsiach oraz zadrzewień (art. 2 ust. 1 pkt 8 i 9 u.o.p.). Ustawodawca w ustawie o ochronie przyrody zamieścił szereg przepisów, których celem jest ochrona drzew - art. 83, 85 i 88 u.o.p. W art. 85 ust. 1 i 2 u.o.p. przewidziano, że za usunięcie drzew wymierza się opłatę na podstawie stawki zależnej od obwodu pnia i gatunku drzewa. Z przepisów tych wynika, że ochrona drzew przewidziana w ustawie jest ochroną zdecydowanie ukierunkowaną na zachowanie tego elementu przyrody, związaną z możliwością uzależnienia przez organ zgody na usunięcie drzewa od jego przesadzenia lub zastąpienia innym drzewem, wiążącą się ze znacznymi opłatami i wysokimi sankcjami w razie naruszenia obowiązującego zakazu usunięcia drzewa. Przewidziane w art. 83 ust. 1 u.o.p. zezwolenie na wycięcie drzew jest zatem wyjątkiem od reguły zachowania drzew jako podlegającego ochronie prawnej elementu przyrody.

W art. 83b ust. 1 pkt 7 u.o.p. wskazano, że wniosek o wydanie zezwolenia powinien zawierać przyczynę zamierzonego usunięcia drzewa. Zezwolenie na wycięcie drzew nastąpić może jedynie w sytuacji, gdy przyczyna taka zostanie przez organ uznana za przyczynę ważną, uzasadniającą rezygnację z przewidzianej w ustawie o ochronie przyrody ochrony drzew. Ponadto wskazać należy, że z uregulowań ustawy o ochronie przyrody i aktów wykonawczych wynika, że ustawodawca, obejmując drzewa ochroną, zróżnicował ją w zależności od wieku drzewa oraz gatunku drzewa, co do zasady obejmując zwiększoną ochroną drzewa starsze oraz drzewa uznane za bardziej gatunkowo wartościowe.

Wracając na grunt przedmiotowej sprawy, należy wskazać, że strona wniosła o zezwolenie na usunięcie, z terenu nieruchomości położonej w ul. Kwiatowa 12, 02-200 Warszawa, drzewa Klonu zwyczajnego o obwodzie pnia 120 cm (na wysokości 130 cm), zlokalizowanego w odległości około 2,5 m od istniejącego budynku. Jako przyczynę uzasadniającą usunięcie przedmiotowego drzewa we wniosku wskazano: 1) nasilające się zjawiska pogodowe - bardzo silne wichury i związane z tym zagrożenie bezpieczeństwa ludzi i mienia, 2) planowaną do wykonania izolację i osuszenie budynku, które ze względu na bliskość drzewa mogą doprowadzić do uszkodzenia systemu korzeniowego i zachwiania stabilności drzewa. Dodatkowo podniesiono bliskość innych drzew (świerków i lip) oraz parku.

W toku postępowania przeprowadzono, w dniu 10.03.2024, oględziny, podczas których stwierdzono, że przedmiotowe drzewo jest w dobrym stanie fitosanitarnym, jest prawidłowo zakorzenione, nie są widoczne spękania gruntu ani wyniesienie korzeni, pień jest podkrzesany, widoczne są ślady żywicowania, korona jest harmonijnie ukształtowana, gałęzie pozostają częściowo w kolizji z elewacją budynku.

W rozpatrywanej sprawie wnioskowane do usunięcia drzewo w bezpośredni sposób nie zagraża ani konstrukcji sąsiedniego budynku, ani bezpieczeństwu osób w nim przebywających. Usunięcie drzewa, wobec jego dobrego zakorzenienia, nie może być uzależnione od, nawet coraz częstszych, wichur, ponieważ z powyższej przyczyny można by usunąć w zasadzie każde drzewo. Z analizy stanu środowiska przyrodniczego w miejscu, gdzie rośnie przedmiotowe drzewo, mając na względzie jego obiektywną wartość przyrodniczą, wynika, że usunięcie drzewa wywoła poważny, znaczący uszczerbek w środowisku, na który nie można się zgodzić, i za ważniejszy od interesu Odwołującej się należy uznać w przedmiotowej sprawie interes publiczny. Kolizja gałęzi drzewa z elewacją lub dachem budynku może zostać usunięta przez wykonanie prac pielęgnacyjnych w obrębie korony drzewa (prace pielęgnacyjne i ochronne można również przeprowadzić w odniesieniu do usychających igieł i szkodników). Wreszcie podstawą usunięcia drzewa nie może być bliskość czy sąsiedztwo innych drzew.

Mając na względzie powyższe, orzeczono jak na wstępie.

Decyzja jest ostateczna.

Na decyzję służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać wskazanie zaskarżonej decyzji, oznaczenie organu, którego działania skarga dotyczy, oraz określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.

Wpis od skargi wynosi 200 zł.

Stronie, na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania sądowoadministracyjnego lub w toku tego postępowania, może być przyznane prawo pomocy. Wniosek ten wolny jest od opłat sądowych. Wniosek składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru (urzędowe formularze udostępnia się nieodpłatnie w budynkach Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych, a ponadto w Biuletynie Informacji Publicznej Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych). Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

...................................................................

Anna Nowak

Otrzymują: 1. Jan Kowalski