Postanowienie w przedmiocie wykładni postanowienia

II SA/Wr 1234/23

15.05.2024 r.

POSTANOWIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiuw składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 20.06.2024 r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Jana Nowaka o wykładnię postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10.04.2024 r. II SA/Wr 4321/24

w sprawie ze skargi Jana Nowaka

na bezczynność Urzędu Miasta Wrocławia we Wrocławiu

w przedmiocie niewydania zaświadczenia

postanawia:

odmówić wykładni postanowienia.

(podpis sędziego)

Maria Zielińska

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10.04.2024 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę Jana Nowaka na opisaną w sentencji postanowienia bezczynność Urzędu Miasta Wrocławia, z powodu niedopuszczalności skargi.

Pismem z dnia 20.04.2024 r. skarżący, na podstawie art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329), dalej p.p.s.a., wezwał Sąd "do wyjaśnienia wątpliwości związanych z opublikowanym orzeczeniem" i stwierdzenia nieważności postępowania sądowoadministracyjnego. Zdaniem skarżącego, postępowanie przed tut. Sądem powinno zostać zawieszone na podstawie art. 124 § 1 pkt 6 w związku z art. 56 p.p.s.a.

Podobny wniosek skarżący zawarł w piśmie z dnia 27.04.2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek ten nie jest zasadny.

Stosownie do przepisu art. 158 p.p.s.a. Sąd, który wydał wniosek rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie Sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.

Konieczność dokonania wykładni, której podlega zarówno sentencja wyroku jak i jego uzasadnienie, zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, uniemożliwiający jednoznaczne rozumienie tekstu, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Potrzeba wykładni może być wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania wyroku (lub postanowienia - por. art. 166 p.p.s.a.).

W ocenie Sądu z taką sytuacją nie mamy do czynienia w sprawie. Postanowienie Sądu z dnia 10.04.2024 r. jest jasne zarówno w zakresie sentencji, jak i jego uzasadnienia. W sposób jednoznaczny i czytelny wskazano w nim przedmiot i sposób rozstrzygnięcia Sądu, a także przyczyny odrzucenia skargi. Wobec tego trudno przyjąć, że postanowienie to wymaga niezbędnej wykładni.

W uzasadnieniu wniosku skarżący nadto podnosi, że Sąd nie powinien odrzucać skargi, ale zawiesić postępowanie sądowe na podstawie art. 124 § 1 pkt 6 w zw. z art. 56 p.p.s.a., bowiem w razie wniesienia skargi do sądu po wszczęciu postępowania administracyjnego w celu zmiany, uchylenia, stwierdzenia nieważności aktu lub wznowienia postępowania, postępowanie sądowe podlega zawieszeniu. Wskazać jednak należy, że wobec odrzucenia skargi, jako niedopuszczalnej, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., bezcelowe było analizowanie, czy została spełniona przesłanka zawieszenia postępowania z art. 124 § 1 pkt 6 p.p.s.a., skoro skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna. Zdaniem Sądu, nawet gdyby ustalono, że przesłanka ta istotnie w sprawie zachodzi, to i tak nie spowodowałoby to wydania innego rozstrzygnięcia w sprawie.

Wskazać ponadto należy, że przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewidują możliwości stwierdzenia przez wojewódzki sąd administracyjny nieważności zapadłych przed tym sądem orzeczeń. Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. wyłącznie Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bada czy w sprawie wystąpiły przesłanki nieważności postępowania wskazane w art. 183 § 2 p.p.s.a. Zatem, wniosek zawierający takie żądanie jest niedopuszczalny i nie mieści się w istocie wykładni. Odnośnie zaś żądania stwierdzenia niezgodności orzeczenia z prawem, przepisy p.p.s.a., wprowadzające na grunt tego postępowania tę instytucję prawną, wymagają spełnienia określonych przesłanek, w tym sporządzenia takiej skargi przez profesjonalnego pełnomocnika.

W związku z powyższym wniosek o dokonanie wykładni jest w istocie polemiką z rozstrzygnięciem Sądu. Skarżący podnosi jedynie argumenty wskazujące, jego zdaniem, na błędny tok działania Sądu oraz podważa trafność podjętego rozstrzygnięcia w sprawie.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 158 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

(podpis sędziego)

Maria Zielińska