Postanowienie o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego

Sygn. akt I C 1234/23

POSTANOWIENIE

dnia 15 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Warszawie, V Wydział Cywilnyw składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Kowalska

po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2024 r. w Warszawiena posiedzeniu niejawnymsprawy z powództwa Jan Nowakprzeciwko Bank Millennium S.A. z siedzibą w Warszawieo zapłatę (roszczenia z umów bankowych denominowanych/indeksowanych do CHF)

postanawia:

1. dopuścić dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu bankowości i rachunkowości na okoliczność ustalenia: a) jaka byłaby wysokość rat (w złotych), w jakich spłacany byłby kredyt z tytułu umowy kredytu nr 123/2008 z dnia 10 stycznia 2008 roku w przypadku gdyby z umowy zostały wyeliminowane postanowienia umowne dotyczące indeksacji kredytu do CHF oraz dotyczące przeliczania spłat rat kredytowych, tj. gdyby przedmiotowa umowa była umową kredytu złotowego, lecz oprocentowaną zgodnie z postanowieniami umownymi (zgodnie z którymi oprocentowanie kredytu wynosi sumę stopy referencyjnej WIBOR 3M oraz marży 2% p.p.); b) jaka byłaby wysokość rat (w złotych), w jakich spłacany byłby kredyt z tytułu umowy kredytu nr 123/2008 z dnia 10 stycznia 2008 roku w przypadku gdyby przeliczanie spłacanych rat kredytowych według kursu wynikającego z tabeli Bank Millennium S.A. zostało zastąpione przeliczaniem spłacanych rat kredytowych według kursu średniego NBP, a pozostałe postanowienia umowne nie uległyby zmianie (w szczególności oprocentowanie kredytu wynosi sumę stopy referencyjnej WIBOR 3M oraz marży 2% p.p.); c) jaka kwota pozostawałaby do spłaty kredytu z tytułu umowy kredytu nr 123/2008 z dnia 10 stycznia 2008 roku według stanu na dzień 31 grudnia 2023 roku, w przypadku gdyby z umowy zostały wyeliminowane postanowienia umowne dotyczące indeksacji kredytu do CHF oraz dotyczące przeliczania spłat rat kredytowych, tj. gdyby przedmiotowa umowa była umową kredytu złotowego, lecz oprocentowaną zgodnie z postanowieniami umownymi zgodnie z którym oprocentowanie kredytu wynosi sumę stopy referencyjnej WIBOR 3M oraz marży 2% p.p.), przy uwzględnieniu wpłat rzeczywiście uiszczonych przez Powoda oraz przyjęciu, że mogła ona dokonać wcześniejszej spłaty kredytu; d) jaka kwota pozostawałaby do spłaty kredytu z tytułu umowy kredytu nr 123/2008 z dnia 10 stycznia 2008 roku według stanu na dzień 31 grudnia 2023 roku, w przypadku gdyby przeliczanie spłacanych rat kredytowych według kursu wynikającego z tabeli Bank Millennium S.A. zostało zastąpione przeliczaniem spłacanych rat kredytowych według kursu średniego NBP, a pozostałe postanowienia umowne nie uległyby zmianie (w szczególności oprocentowanie kredytu wynosiłoby sumę stopy referencyjnej WIBOR 3M oraz marży 2% p.p.), przy uwzględnieniu wpłat rzeczywiście uiszczonych przez Powoda oraz przyjęciu, że mogła ona dokonać wcześniejszej spłaty kredytu;

2. na podstawie art. 2352 § 2 pominąć dowód z opinii biegłego w odniesieniu do pozostałych okoliczności objętych wnioskami stron.

OBJAŚNIENIA

1. W wypadkach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu wniosków stron co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii (art. 278 § 1 k.p.c.).

2. Jednym z kluczowych zarzutów podnoszonych przez Powoda w sprawach o zapłatę związanych z umowami o kredyt denominowany lub indeksowany do CHF jest abuzywność lub nieważność postanowień umownych, na których podstawie bank dokonywał ustalenia kursu CHF według samodzielnie sporządzanych tabel kursów wymiany walut obcych.

3. Na gruncie orzecznictwa Sądu Najwyższego (w szczególności wyrok z dnia 11 grudnia 2019 r., I CSK 174/18, II CSK 384/18) przyjmuje się, że sąd ma możliwość zastąpienia nieuczciwego postanowienia umownego przepisem prawa krajowego o charakterze dyspozytywnym albo przepisem mającym zastosowanie, gdy strony danej umowy wyrażą na to zgodę, przy czym możliwość ta jest ograniczona do przypadków, w których usunięcie nieuczciwego postanowienia umownego zobowiązywałoby sąd do unieważnienia umowy jako całości, narażając tym samym konsumenta na szczególnie szkodliwe skutki. Poza tymi przypadkami art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich stoi na przeszkodzie wypełnieniu luk w umowie, spowodowanych usunięciem z niej nieuczciwych warunków, które się w niej znajdowały, wyłącznie na podstawie przepisów krajowych o charakterze ogólnym, przewidujących, że skutki wyrażone w treści czynności prawnej są uzupełniane w szczególności przez skutki wynikające z zasad słuszności lub ustalonych zwyczajów, które nie stanowią przepisów dyspozytywnych lub przepisów mających zastosowanie, jeżeli strony umowy wyrażą na to zgodę.