Pozew o zapłatę wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy

Warszawa, dnia 25.07.2023 r.

 

Sąd Rejonowy

w Warszawie

Wydział Pracy

 

Powód: Jan Kowalski

zam. ul. Polna 12/4, 00-123 Warszawa

ul. Kwiatowa 5, 01-234 Warszawa

85031201234

reprez. przez adw. Anna Nowak

prowadzącą kancelarię adwokacką

w Warszawie

ul. Marszałkowska 15/2, 00-500 Warszawa

e-mail: [email protected]

tel.: 555 444 333

 

Pozwany: Bud-Max Sp. z o.o. w Warszawie

ul. Konstruktorska 7, 02-678 Warszawa

ul. Budowlana 9, 03-890 Warszawa

 

Wartość przedmiotu sporu: 4500 zł

 

POZEW

o zapłatę wynagrodzenia za czas jej niewykonywania z uwagi na bezpośrednie

niebezpieczeństwo dla życia

 

W imieniu powoda, którego pełnomocnictwo załączam, wnoszę:

1. O zasądzenie od pozwanego Bud-Max Sp. z o.o. w Warszawie na rzecz powoda Jana Kowalskiego kwoty 4500 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 05.08.2023 r. do dnia zapłaty,

2. O zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

3. O przeprowadzenie – zgodnie z art. 1481 § 3 k.p.c. – rozprawy,

4. O przeprowadzenie rozprawy także pod nieobecność powoda,

5. O dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z załączonych do niniejszego pozwu dokumentów, przesłuchania powoda oraz zeznań następujących świadków:

- Piotr Nowak, zam. ul. Słoneczna 22/1, 01-456 Warszawa,

- Maria Wiśniewska, zam. ul. Mroźna 15, 02-789 Warszawa,

- Tomasz Zieliński, zam. ul. Leśna 3/7, 03-901 Warszawa

na potwierdzenie faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, opisanych w uzasadnieniu pozwu.

 

Na zasadzie art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c. oświadczam, że strony nie podejmowały próby mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu. Próby nie były podejmowane, ponieważ pomiędzy stronami istnieje spór zarówno co do istoty żądania, jak i jego wysokości.

 

UZASADNIENIE

 

Powód Jan Kowalski jest zatrudniony przez pozwanego Bud-Max Sp. z o.o. w Warszawie na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w charakterze cieśli od dnia 15.03.2022 r. Powód zarabia obecnie 6000 zł brutto miesięcznie. Powód zobowiązany jest do wykonywania pracy przez 5 dni w tygodniu po 8 godzin w każdym dniu.

Dowód: umowa o pracę celem wykazania faktu: Umowa o pracę z dnia 15.03.2022 r.

 

Pozwany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego.

Dowód: odpis z KRS pozwanego celem wykazania faktu: Odpis z KRS nr 000123456

 

W lipcu 2023 r. zarówno powód, jak i jego współpracownicy, otrzymali polecenie wykonywania pracy polegającej na budowie dachu na budynku mieszczącym się w Warszawie przy ul. Nowa 15.

(okoliczność bezsporna)

Dach, na którym miała być wykonana praca liczy sobie 100 m2, stąd też konieczne było wybudowanie rusztowania wzdłuż każdej ściany budynku. Rusztowanie postawili: powód oraz inni pracownicy pozwanego - Piotr Nowak, Maria Wiśniewska, Tomasz Zieliński z materiałów dostarczonych przez pozwanego. Prace na dachu rozpoczęto 20.07.2023 r.

Dowód: zeznania świadków: Piotr Nowak, Maria Wiśniewska, Tomasz Zieliński, przesłuchanie powoda celem wykazania faktu: Zeznania świadków i powoda

 

W dniu 22.07.2023 r. wystąpiły silne wiatry i ulewne deszcze. Pracownicy próbowali kontynuować pracę, jednakże podmuchy wiatru były na tyle silne, że powodowały chwianie się konstrukcji rusztowania. Wobec powyższego powód i pozostali pracownicy zeszli z rusztowania i powiadomili o tym brygadzistę Adama Wieczorka. Taki stan trwał do 24.07.2023 r.

Dowód: informacje meteorologiczne zamieszczone w serwisie "IMGW", zeznania świadków Piotr Nowak, Maria Wiśniewska, Tomasz Zieliński, przesłuchanie powoda

 

Pozwany nie wypłacił wynagrodzenia za 3 dni niewykonywania pracy. Powód próbował wyjaśnić zaistniałą sytuację, jednakże poinformowano go, że przerwa w pracy była nieuzasadniona, gdyż warunki pracy nie były na tyle złe, żeby jej nie kontynuować. Wskazano również, iż obowiązkiem pracowników było wzmocnienie i zabezpieczenie konstrukcji rusztowania, tak aby bez problemu opierało się ono silnym podmuchom wiatru. Jeżeli zaś były problemy, to ich przyczyną było niewłaściwe zmontowanie rusztowania przez samych pracowników. W konsekwencji przerwa w pracy była następstwem zawinionych zaniedbań pracowników, w tym powoda.

Dowód: przesłuchanie powoda i osób reprezentujących pozwanego celem wykazania faktu: Przesłuchania stron

 

Stan faktyczny przedstawiony w pozwie w pełni uzasadnia żądania pozwu.

Zgodnie z art. 210 § 1-3 k.p. w razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego. Jeżeli powstrzymanie się od wykonywania pracy nie usuwa zagrożenia, pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego. Za czas powstrzymania się od wykonywania pracy lub oddalenia się z miejsca zagrożenia, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.

Przesłanki do zastosowania powyższych przepisów zostały spełnione.

Nie może budzić w sprawie wątpliwości fakt zaistnienia bezpośredniego zagrożenia dla życia powoda. Prace wykonywane były na rusztowaniu wybudowanym dla 10-piętrowego budynku. Wskazane powyżej dowody świadczą o tym, że w dniach 22-24.07.2023 r. miały miejsce silne wiatry i ulewne deszcze, które powodowały chwianie się konstrukcji rusztowania. Ewentualne zawalenie się rusztowania mogłoby spowodować śmierć powoda. Zdaniem powoda, nie ma podstaw do twierdzeń, iż pogoda nie była taka zła, aby nie można było kontynuować prac. Podkreślić należy, iż jedynie pracownicy posiadają miarodajną wiedzę na temat wpływu złej pogody na bezpieczeństwo wykonywanych prac, gdyż to oni, a nie osoby reprezentujące pozwanego były na miejscu ich wykonywania. Pozwany nie dysponuje żadnym dowodem na poparcie swych twierdzeń.

Bezzasadny jest również argument pozwanego, jakoby przerwa w wykonywaniu pracy była następstwem nieprawidłowego zmontowania rusztowania. Powód podkreśla, iż wielokrotnie budował rusztowania na polecenie pozwanego i nigdy nie zgłaszano zastrzeżeń co do jego pracy. Również w tym wypadku nikt nie miał uwag. Rusztowanie wykonane zostało przy spełnieniu wszystkich standardów bezpieczeństwa. W tej sytuacji przyczyną chwiania się rusztowania mogła być wada materiałów dostarczonych przez pozwanego, albo na tyle silny wiatr, że mógł on przewrócić każdą konstrukcją niezwiązaną na stałe z ziemią. Obie możliwości wykluczają winę powoda i innych pracowników. Z jednej bowiem strony to na pracodawcy ciąży obowiązek organizacji pracy w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy (art. 207 § 2 pkt 1 k.p.), a z drugiej nie można czynić powodowi zarzutu z niezwykle niekorzystnych warunków atmosferycznych.

W konsekwencji uznać należy, iż powód miał prawo powstrzymać się z wykonywaniem pracy i opuścić miejsce pracy bez pozbawienia go prawa do wynagrodzenia za czas przerwy. Samo zaprzestanie wykonywania pracy z uwagi na jej charakter oraz miejsce jej wykonywania nie usuwało bowiem bezpośredniego zagrożenia dla życia. Powód poinformował swojego bezpośredniego przełożonego Adama Wieczorka o przyczynie zaprzestania wykonywania pracy.

Odnośnie do wysokości wynagrodzenia za pracę powód dokonał wyliczeń w oparciu o przepisy art. 130 k.p., § 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. z 1996 r. poz. 286 ze zm.) oraz § 7 i § 9 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14 ze zm.).

Zgodnie z tymi przepisami do obliczenia wysokości wynagrodzenia za czas jej niewykonywania z powodu bezpośredniego zagrożenia życia należy stosować przepisy o urlopie wypoczynkowym. Powód zarabia 6000 zł brutto miesięcznie. W lipcu 2023 r. zgodnie z jego grafikiem pracy zobowiązany był do przepracowania 168 godzin (art. 130 § 1 i 2 k.p.). Dzieląc miesięczne zarobki powoda przez liczbę 168 otrzymujemy stawkę godzinową powoda, tj. 35,71 zł. Mnożąc tę stawkę przez liczbę godzin, jakie powód przepracowałby w czasie niewykonywania pracy zgodnie z obowiązującym go grafikiem pracy, tj. 24 otrzymujemy kwotę 857,04 zł czyli kwotę dochodzoną pozwem (po zaokrągleniu do 4500 z uwagi na dodatek za pracę w warunkach szkodliwych).

Odnośnie do odsetek powód domaga się ich od dnia 05.08.2023 - ego następnego miesiąca. Z uwagi na fakt, iż u pozwanego nie określono innego terminu wypłaty wynagrodzenia, a tym samym zgodnie z art. 85 § 2 k.p. wynagrodzenie za pracę płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego.

Z uwagi na powyższe, wskazać należy, iż zostały spełnione przesłanki określone w art. 210 § 1-3 k.p., a tym samym pozew jest uzasadniony.

Stosownie do treści art. 187 § 1 pkt 11 k.p.c. wskazuję, iż datą wymagalności roszczenia jest dzień 05.08.2023 r.

 

Jan Kowalski

Radca prawny

 

Załączniki:

1) Pełnomocnictwo

2) umowa o pracę

3) odpis z KRS pozwanego

4) informacje meteorologiczne zamieszczone w serwisie "IMGW"

5) odpis pozwu i załączników