Postanowienie o ogłoszeniu upadłości

Sygn. akt: IX GU 1234/23 Poznań, dnia 24.08.2023

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w Poznaniu, IX GU 1234/23 Wydział Gospodarczy do Spraw Upadłościowych, w następującym składzie: Przewodniczący: SSR Anna Kowalska SSR Jan Nowak SSR Maria Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 23.08.2023 w Poznaniu,

na posiedzeniu niejawnym,

wniosku wierzyciela "BUD-MAX" Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie,

o ogłoszenie upadłości dłużnika Adam Wiśniewski, zmarłego w dniu 15.05.2023, ostatnio zamieszkałego w Poznaniu,

postanawia

1. Ogłosić upadłość dłużnika Adam Wiśniewski, zmarłego w dniu 15.05.2023, ostatniego zamieszkałego w Poznaniu przy ul. Polnej 12, 80010123456.

2. Wyznaczyć sędziego komisarza w osobie SSR Anna Kowalska.

3. Wyznaczyć zastępcę sędziego komisarza w osobie SSR Jan Nowak.

4. Wyznaczyć syndyka w osobie Tomasz Malinowski.

5. Wyznaczyć kuratora dla upadłego w osobie Piotr Jankowski.

6. Wezwać wierzycieli upadłego, aby zgłaszali swoje wierzytelności do upadłego w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszenia niniejszego postanowienia w Rejestrze.

7. Wezwać osoby, którym przysługują prawa oraz prawa osobiste i roszczenia ciążące na nieruchomości należącej do upadłego, jeżeli nie zostały ujawnione przez wpis w księdze wieczystej, do ich zgłoszenia w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia niniejszego postanowienia w Rejestrze pod rygorem utraty prawa powoływania się na nie w postępowaniu upadłościowym.

8. Stwierdzić, że wszczęte postępowanie upadłościowe jest głównym postępowaniem upadłościowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.Urz. WE L 160 z 30.06.2000).

9. Kosztami postępowania obciążyć dłużnika.

.......................... .................................. ..................................... SSR Anna Kowalska SSR Jan Nowak SSR Maria Zielińska

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 18.07.2023 (data wpływu) wierzyciel złożył w tutejszym sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości majątku dłużnika Adam Wiśniewski (k. 1 akt). W uzasadnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, że w dniu 15.05.2023 dłużnik zmarł. Do dnia złożenia wniosku nie zostało wydane prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku. Do wniosku wnioskodawca załączył odpis wyroku Sądu Rejonowego w Warszawie, zasądzającego od dłużnika na rzecz wnioskodawcy kwotę 150 000 zł wraz z odsetkami od dnia 01.01.2022 do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

1. Działalność dłużnika

Głównym przedmiotem działalności dłużnika była działalność w zakresie sektora usług budowlanych. Siedziba przedsiębiorstwa dłużnika znajdowała się w Poznaniu, przy ul. Grunwaldzkiej 25. Dłużnik prowadził działalność na terenie całego kraju.

2. Majątek dłużnika

Dłużnik nie posiadał nieruchomości. W skład majątku dłużnika wchodzą ruchomości o wartości szacunkowej 20 000 zł oraz środki finansowe na rachunku bankowym w wysokości 5 000 zł. Majątek dłużnika nie jest zabezpieczony rzeczowo.

3. Zobowiązania dłużnika

Łączna wartość wymagalnych zobowiązań dłużnika wynosi 200 000 zł. Dłużnik posiada 5 wierzycieli.

Sąd zważył, co następuje:

1. Jurysdykcja krajowa

Jurysdykcja krajowa sądów polskich do rozpoznania sprawy o ogłoszenie upadłości dłużnika wynika z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.Urz. WE L 160 z 30.06.2000; dalej jako: rozporządzenie nr 1346/2000), zgodnie z którym dla wszczęcia głównego postępowania w przedmiocie niewypłacalności właściwe są sądy tego państwa członkowskiego, na terytorium którego znajduje się główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika. Definicja legalna pojęcia głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika nie została zawarta w samym tekście rozporządzenia, ale w jego preambule. Zgodnie z tą definicją, "główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika" oznacza miejsce, w którym dłużnik zazwyczaj zarządza swoją działalnością i jako takie jest rozpoznawalne przez osoby trzecie. W niniejszej sprawie nie zostały ujawnione żadne okoliczności, które nakazywałyby powziąć jakiekolwiek wątpliwości co do tego, że główny ośrodek podstawowej działalności dłużnika znajduje się w państwie innym niż państwo, w którym znajdowało się miejsce zamieszkania dłużnika i w którym dłużnik prowadził działalność gospodarczą. W konsekwencji, skoro podstawą jurysdykcji sądów polskich jest art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 1346/2000, jednocześnie wszczęte postępowanie upadłościowe ma charakter postępowania głównego w rozumieniu tego rozporządzenia, co oznacza m.in., że z chwilą wydania postanowienia o ogłoszeniu upadłości orzeczenie to jest automatycznie uznane we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej, a w skład masy upadłości wchodzi majątek dłużnika położony na terenie wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej.

2. Przesłanki ogłoszenia upadłości

Zgodnie z przepisami tytułu I części trzeciej ustawy - Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 1520; dalej jako: p.u.) wszczęcie postępowania upadłościowego jest możliwe również po śmierci dłużnika. Zgodnie z regulacjami prawa upadłościowego, ogłoszenie upadłości dłużnika jest możliwe w razie spełnienia dwóch przesłanek: a) niewypłacalności dłużnika; b) wielości wierzycieli.

A. Niewypłacalność dłużnika

Zgodnie z art. 10 p.u., upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny. Definicja niewypłacalności została zawarta w art. 11 p.u., który stanowi, iż dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Gdy dłużnik jest osobą prawną lub jednostką nieposiadającą osobowości prawnej, lecz mającą zdolność prawną, staje się niewypłacalny także wówczas, gdy jego zobowiązania pieniężne przekraczają wartość jego majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres przekraczający 24 miesiące . Analiza zgromadzonego materiału pozwala na przyjęcie, iż faktycznie nastąpiło spełnienie przesłanek z powołanego art. 11 ust. 1 p.u. Dłużnik nie regulował bowiem wymagalnych zobowiązań pieniężnych wobec swoich wierzycieli.

B. Wielość wierzycieli

Zgodnie z art. 1 ust. 1 p.u., prawo upadłościowe reguluje zasady wspólnego dochodzenia roszczeń wierzycieli od niewypłacalnych dłużników będących przedsiębiorcami oraz skutki ogłoszenia upadłości. Z powyższego uregulowania wynika, że postępowanie upadłościowe jest postępowaniem przewidzianym tylko dla takiego dłużnika, który ma więcej niż jednego wierzyciela, gdyż tylko wówczas można mówić o wspólnym dochodzeniu roszczeń wierzycieli. Pogląd taki został zaprezentowany przez Sąd Najwyższy jeszcze w czasie obowiązywania poprzedniej regulacji, tzn. rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (Dz. U. Nr 93, poz. 834 ze zm.). Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 15 grudnia 2004 r., I CK 386/04, OSNC 2005, Nr 10, poz. 164, stwierdził mianowicie, iż ogłoszenie upadłości może nastąpić tylko wówczas, gdy istnieje co najmniej dwóch wierzycieli przedsiębiorcy, którego wniosek dotyczy, a to wobec zasadniczego celu, któremu służy instytucja upadłości, a mianowicie równomiernego zaspokojenia wszystkich wierzycieli dłużnika (por. także uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1993 r., III CZP 22/93, OSNC 1993, Nr 9, poz. 141). Wprawdzie cytowane orzeczenie zostało wydane przed wejściem w życie aktualnie obowiązującej ustawy, jednakże w ocenie sądu brak jest podstaw do uznania, że utraciło ono aktualność w świetle brzmienia art. 1 ust. 1 pkt 1 p.u., który w sposób wyraźny wskazuje na element wielości wierzycieli. Tym samym należy uznać, że istnienie co najmniej dwóch wierzycieli niewypłacalnego dłużnika jest kolejną przesłanką, która musi zaistnieć, aby dopuszczalne było ogłoszenie upadłości dłużnika. W odniesieniu do dłużnika przesłanka ta została spełniona, gdyż posiadał on wielu (5) wierzycieli, szczegółowo wymienionych w załączonym do akt spisie wierzycieli.

3. Istnienie majątku wystarczającego na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego

Niewypłacalność jest podstawową przesłanką ogłoszenia upadłości, ale sam fakt stwierdzenia niewypłacalności dłużnika nie jest wystarczający do ogłoszenia upadłości. Wychodząc z założenia, że postępowanie upadłościowe ma służyć wierzycielom, ustawodawca postanowił, że sąd oddali wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów (art. 13 ust. 1 p.u.). Sąd może również oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek oczywiście nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania (art. 13 ust. 2 p.u.). Powyższych przepisów nie stosuje się, gdy zostanie uprawdopodobnione, że obciążenia majątku dłużnika są bezskuteczne według przepisów ustawy albo gdy dokonane zostały w celu pokrzywdzenia wierzycieli, jak również gdy zostanie uprawdopodobnione, że dłużnik dokonał innych czynności prawnych bezskutecznych według przepisów ustawy, którymi wyzbył się majątku wystarczającego na zaspokojenie kosztów postępowania, a okoliczności sprawy wskazują, że zastosowanie przepisów o bezskuteczności i zaskarżaniu czynności upadłego doprowadzi do uzyskania majątku o wartości przekraczającej wartość przewidywaną wysokość kosztów (art. 13 ust. 3 p.u.). Z uwagi na powyższe uregulowania, konieczne jest rozważenie, czy majątek dłużnika wystarcza na pokrycie kosztów postępowania. Zgodnie z art. 64 p.u., do masy upadłości będą wchodziły aktywa spadku po zmarłym dłużniku. W przedmiotowej sprawie sąd uznał, że nie ma podstaw do stosowania art. 13 ust. 1 p.u., gdyż aktywa spadku wystarczą na zaspokojenie kosztów postępowania, w tym również początkowych kosztów postępowania, gdyż w skład spadku wchodzą łatwo zbywalne ruchomości oraz środki finansowe. Z uwagi na powyższe, wobec zaistnienia ustawowych przesłanek ogłoszenia upadłości, sąd - na podstawie art. 592 ust. 1 p.u. - postanowił jak w sentencji postanowienia. Zgodnie z art. 594 p.u., uwzględniając wniosek o ogłoszenie upadłości, sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości, w którym: a) wymienia imię i nazwisko dłużnika (upadłego) albo jego nazwisko, miejsce zamieszkania albo siedzibę, adres oraz PESEL albo KRS, a w przypadku ich braku - inne dane umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację; b) wzywa wierzycieli upadłego do zgłoszenia wierzytelności w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze; c) wzywa osoby, którym przysługują prawa oraz prawa osobiste i roszczenia ciążące na nieruchomości należącej do upadłego, jeżeli nie zostały ujawnione przez wpis w księdze wieczystej, do ich zgłoszenia terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w Rejestrze, pod rygorem utraty prawa powoływania się na nie w postępowaniu upadłościowym; d) wyznacza sędziego komisarza, zastępcę sędziego komisarza oraz syndyka; e) oznacza godzinę wydania postanowienia, jeżeli upadły jest uczestnikiem podlegającego prawu polskiemu lub prawu innego państwa członkowskiego systemu płatności lub systemu rozrachunku papierów wartościowych w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 2 pkt 28 p.u., lub niebędącym uczestnikiem podmiotem prowadzącym system interoperacyjny w rozumieniu tej ustawy.<